Çocuk

Sana çok öfkeliyim çocuk!
Neden diye sorma.
Sen sormadığın zaman anlatırım ben,
Bilirsin.
Ama giderken
-Şayet gidiyorsan-
Yine uyuyakalırım ben,
İntiharımdan bir gün önce.
Sen gitmeden önce.
Sevgili çocuk
Boşluk boş olamaz.
Sustur beni öyleyse.
Evet dudaklarımda muzaffer bir gülüş
Ben kazandım..
Kapat gözlerini,
arkana bakma sakın.
Ben kazandım çünkü.
Anlatma onlara asla.
Bilmesinler.
Şimdi sen muhtemelen ölmüşsündür.
Sus bilmesinler.
Yirmi iki yaşında
darağacında sallandırıyorlardır seni ibret olsun diye.
Oysa ne acı.
Sana çok öfkeliyim çocuk.
Kendini kurtar o zaman
Kaç git.
Ama muhtemelen benim uyuyakaldığım saatlerde sen ölmüşsündür.
Elbette ki tanrı diye bir şey yok.
Olsa bize söylerdi.
Sen şimdi muhtemelen görmüşsündür tanrının olmadığını.
Olmayan bir şeyi nasıl görebilirsin bilmiyorum gerçi.
Birbirimizi terkettik biz.
Yarın bu saatlerde sen cennette olacaksın muhtemelen.
Hey!Bir dakika.
Tanrı yok dedim ama
Cennet yok demedim ki.
Büyük olasılıkla ben bir ölüyüm zaten şu an.
Sen de muhtemelen ölmüşsündür zaten bu saate kadar.
Ama ben sana çok öfkeliyim yine de.