Her şey zaman kavramından ibaret,ya da zamansızlıktan.Şimdi şimdi fark ediyoruz.Kalmalıydık.İmkansızlığımızı anlatmamızın anlamı yoktu.İmkansızlığımız anlamlıydı,onu anlatmak anlamsız.Ölümü durduramadık,yapamadık.Biz biliriz !Borcunuz,boynumuzun borcudur.Hem biz anladık o an beri.O şiiri okuduğumuz ilk an,o çayın yarısını içmişti,saçları kızıldı şemsiyeli kadının..Göğüsleri kocaman.İstanbul'da yürüyordu.Anıları tecavüze uğramıştı,bir de hayalleri.Polis sorguya götürdüğünde,sigara var mı diye sormuştu.Zamansızdı ve her zaman öyle kalacaktı.Sigarası yoktu.Ve parası da.
Hava tehlikeliydi o gece.7.caddede yürüyorduk.Bilmek istiyor muydu?Sevişmek ister miydi?Tabancayı beline soktu.Sessiz kalmasına gerek yoktu.Nazar değmişti belli ki.Elde kalan hikayeye dönüyoruz belli ki.Olmamış,yapamamışız.İlk günün yarası saklı hala anlaşılan.Bir yerlerden dönüyoruz.Saçlarımız dağılmış,karnımız aç.Ağlamışız YOK boyu.Klişedir ya,başımızı alnımıza yakın yerden dayamışız cama ve yol boyu ağlamışız.Belli ki yapamamışız yani.Geri dönmüşüz,terkettiğimiz o yere.Şimdi şimdi farkediyoruz.Biz söyledik de yapmadık mı diye düşündük.Bak zaman uzadı işte.Çok çabaladık vesselam.Ama şarkıda da diyor ya hani.Ölürmüydü unutmasa?Neleri yar ettik şimdi kendimize.Yıllardır tek satır okumuyorum.Bilmiyoruz ki masallar neden bu kadar uzak ülkelerde her zaman.Uzun yolculuk sevmezsin biliyorum.İnsan aynı adama yazmıyor ki ömür boyu..Kimler geliyor kimler geçiyor.Bunu da söylüyor şarkının teki.Şarkılar da nefret ettiriyor ya kendinden böyle böyle..Boşver.İnsan nerde vazgeçiyor?Ne zaman anlıyor?İlla büyümek mi lazım yani?Şimdilerde kimse anlatmıyor.
Çocuğun gözleri iğne deliğiydi,baldırları çırılçıplak.Ben de anlatmıyorum.Hani insan bazen biliyor ya hikayesinin olabildiğince ve alabildiğine imkansızlığını.Ben de biliyorum.Ama gene de anlamıyorum bazen,insan neden hala bekliyor?Nice kez üzecek belli ki.Tepeden ayağa zahmet besbelli.Teferruat deyip de kesip atamıyorsun ama..Neden peki.Hep aynı ritim aynı melodi.Aşkın şarkısı var ama bizim çiçeklerimizin üstüne işemiş hıyarın teki.Unutmamak bir borç oldu artık..Firar ettik balkonlardan.Ne zamandan beri bu kadar deniz müptelası oldum.Karasal bir iklimde mavi gözlü bir aşk olmaz ki!Çayın yanında tüttürdüğüm sigaradan sonra barıştım memleketle.Bak şimdi hayal görüyorum belki de.Beklemek bir borç oldu sanki.Tefecilerin eline düştük,adam öldürdük,hırsızlık yaptık,hüküm giydik.Ne vardı öğrenmeseydim.Hüküm verdiğim acılarımın infazıydı gelişin
Kaybettik cebimizdekileri ve biz sadece birilerinin cebinden düşürüp kaybettikleriydik.
Biliyorum aşkın şarkısı vardı ama,
ne yapalım ?
gelip çiçeklerimizin üstüne işemiş hıyarın teki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder