Depre(Ş)yon

Depresyon dedikleri bir vaziyet ..Kapattım kendimi..Kimseyi görmek istemedim.Ne onu ne onu ne de onu..Kahve,sigara ve kelimeler üçgeninden damıtılmış bir akşamüstü hayatı benimsedim.Parasızlığın,başarısızlığın 'tutunamamanın' dibine vurdum.Acı çekmekten gelmez depresyon.Belirsizliktir her şeyin çıkış noktası,çünkü bilemezsin..Ne istediğini,ne kazandığını,ne kaybettiğini,kimi sevip kimden nefret ettiğini kestiremezsin.Dışarıda bir yerlerde hayat akmaya devam eder,sabah 9da uyuyabilirsin ancak ve akşamüstü 6 dan önce de kalkamazsın..Gün ışığını uykunun içine gömersin..Evde insanlardan uzaktayken,birine aşık olursun zihninde,onunla kavga edersin,ayrılırsın belki de barışırsın..Depresyonun,ağlamakla ilgisi yoktur.Hissedememektir bence.Kendini kandırmaktır.Gaipten sesler gelir..Paris'te sokak lambalarının altında o malum şarkıda öpüşen çifti duyarsın ve onların şarkılarını..İzmir'de defter defter dökülen mor elbiseli kadını duyarsın..Mutsuz görünen mutlu kadını anlarsın..Panik atak hastası kadını duyarsın uzaktan..her şey bu kadar renksiz mi?

Ben neden bembeyazım?

Karabasanlar da musallat oldu yine ,al işte.!

Ne çok rüya var..Yüzüm elime aktı,dişlerim yamuldu,ağzımdan taştı bir keresinde..

Ne çok kadın var..Ve onların ne çok adamları..

Kadınlar ne tuhaf..Erkekler ne anlamsız..

Depresyon dedikleri bir vaziyet.Anlamsız bir bekleyiş.Anlamlı bir kaç küçük şey.Sokakta kedi miyavladı,telefonun horoz ötüşlü alarmı çaldı,çamaşırlar kurumadı,kimse gelmedi,kimse gitmedi..

Herkes ne hali varsa gördü.Ben bir şey söyledim,kimse anlamadı..Herkes anladı,ama ben bir şey söylemedim..Oturduk aşk dedik.Filmlerden kitaplara aktık,sonra gerçek yaşam hikayelerine,sonra kendi adamlarımıza.Anlaşamadık bir türlü..Ben her şey güzelse aşk yoktur dedim.Onlar inanmadı..

Sırf adı Aşk olsun diye çekip vurdum sevdiğim adamı sonra..O artık yoktu ve bu aşktı bence.

Kendimi hükmen malup sayıyorum,ve stüdyoyu terk ediyorum öyleyse..Ne çok imla hatası yaptık yaşarken..Belki de bu yüzden anlayamadılar..Bilmiyorum.

Kabul et dediler.Evet herkes için 'O İnsan' vardır,ama bazen onunla karşılaşmayabilirsin.Doğru insan demedim bakınız,o insan dedim.Belki de senin o insan'ın Afrika'da bir kabilededir dediler..İnternetten Afrika uçak biletlerine baktım hemen..Afrika ne büyükmüş..

Biletler ne pahalı..

Bana süper lotodan yedi trilyon çıksa,neler yapacağımı sıraladım.Bir şeyi unutmuşum..Bir akıl hastanesi açardım..Hastalar gelirdi..Şizofrenler,paranoyaklar,deli taklidi yapıp ilgi çekmeye çalışanlar.Bence benim o insanım kesinlikle psikolojik sorunu olan biri.Bugüne kadar tutunabildiğim her adam öyle oldu çünkü..

Hiç olmazsa dengesiz olur biliyorum.

İstanbul'da da işler iyi gitmiyor bugünlerde pek.O da bi afralarda tafralarda..Anlamadım..

Yeter demek yetmiyor bazen.

Ne acınası yahu,bir yastık başının altında,diğeri kollarının arasında..Seni çirkin cenin..Ne acizsin.

Ama dudakları pembe ve gözleri çok güzel..

Olmadı,yapamadım(k).Bence İstanbul yüzünden..Havalar da pek güzel,inadına sanki..Bence havalar yüzünden..

..

Ben bu sonu sevmedim..

O yüzden yazmıyorum..