En çok neye üzülüyorsun diye sordu.Masumiyetimi kaybedişime dedim.Düşünceler kirlendiğinden,saç renkleri değiştiğinden beri biz o eski biz olamıyoruz.Kendimi çok kötü hissediyorum..Trenler,yolculuklar,dost sohpetleri yardım etmiyor.Birinin elleri kirlenmiş,saçımızı okşayarak temizliyor..İnsanları dinlediğim için kızıyorum kendime..Belki de beklemekten vazgeçtiğin an bitiyor her şey.Hayal kurmayı bırakalı,artık hiç bir şey iyi değil.Oysa iyiydi bazı şeyler.Bir şeylerin iyi gittiği de oluyordu..Eskiden..Bazen yalanlar söylesinler istiyorum.Ben öyle seviyorum.Her şey filmlerdeki gibi değil diyorsunuz.Hayır efendim her şey tıpkı o filmlerdeki,şarkılardaki gibi..Yemeklerin tadı aynı değil artık,sigaranın da,öpüşmenin de..Yalnızlık aldı başını gitti.Kedileri sevmedim hiç..Bir o değişmedi belki de.Yalnız kalmaktan korkmuyorum.Sadece onlar gibi olup bir başıma kalmaktan korkuyorum.İnsan bedenine adamları ekledikçe büyümüyor,çoğalmıyor.Tam aksine herkes bir şey alıp gitme telaşında.Ben gün batımlarını severdim.Banklarda beklemeyi,şiir yazmayı,çay içmeyi.Anlatmayı severdim.Şimdi sevemiyorum hiç birini.Hiç kimseyi.Günlerden ne,onu bile umursamıyorum.İşte birbirinin aynı milyonlarca dakika ve insan.Zamandan aşağı düşüyoruz hepimiz.Şehirler bombalansa da tepemizde biz açlığın ve azgınlığın içinde debeleniyoruz.Açız orospu çocukları.Bir de yalnız.Birbirimizi yiyoruz yalnızlıktan orospu çocukları..Biz açlıktan değil yalnızlıktan..Birbirimizi yiyoruz.Hiç bir şey iyi bir şey değil artık.İnsanlar annelerini özlemiyor artık.Babalarından söz bile etmiyorum.Sanki arıyorum koşuyorum duruyorum bekliyorum başlıyorum.Virgülsüz,es vermeden bir yaşamak düşlüyorum.Koridorda piçin tekinin tablosu.Bir insan babası piç diye piç mi oluyor,yoksa var bile olamıyor mu?Ben siz vazgeçmeyin diye yapıyorum..Kendim için değil.Çocukluk mayhoş bir sarhoşluk.Ben artık çocuk değilim madem,elimde baba olmaktan başka seçenek kalmıyor.Biz burada can çekişiyoruz.Biz burada birbirimizi yiyoruz.Sen de biliyorsun değil mi?Biz aşık olma hakkımızı çoktan kullandık.Sokaklar artık bizim değil.Biz sadece açız ama üşümüyoruz yine de.Aklıma bir bayram günü yeşil elbisesiyle damdan atlayan kız geliyor.Biz de düşüyoruz aşağı ama zinhar çakılmıyoruz yere.Siz sadece anlamıyorsunuz hala.Biz sürekli düşüyoruz.Yine ve yeniden.Sonsuza kadar düşüyoruz.Kimse uyandırmıyor,yere çakılmıyoruz.Siz sadece anlamıyorsunuz hala.Biz artık sevmiyoruz.Hiç bir şey aynı değil işte.Ne hiç.Ne bir.Ne şey.Elden ne geliyor şimdi.Adamın tekinin altına yatıp,aklanıp,doğacak oğullara isim biçmekten başka ne annelik kaldı elimizde.Anneler terlik giymiyor zaten artık.Topuklu ayakkabıların üstünde yürüyor koca memeli,rahmi yalnız varlıklar.Anneler aynı değil.Biz aynı çocuklar değiliz..İyi şeyler vardı ama hani.Saygı duyun.Siz aşık olma hakkınızı çoktan kullandınız.Merdivenin ikinci basamağında bıraktığın ayakkabın değil sadece..Hala anlamıyor musun..Pamuk kadar beyaz değilsin artık.Ve hafif.Biz artık hiç kimsenin çocukları ve hiç kimsenin anneleriyiz.Biz orospu çocuklarıyız.Biz birbirimizi yiyoruz orospu çocukları..
Birbirimizi yiyoruz..
Açlıktan değil.
Yalnızlıktan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder