amed

o şehir 
o yanan.
limansız denizsiz.
hani sanki bir tek ana babalar yaşıyor.
gitmeye ve kalmaya
ölmeye ve yaşamaya doymuş gibi.
ne bir sahil
ne bir gitmek yolu.
başladığı yerde biten o şehir.
ne mahsuni ne veysel.
değil ki eksik.
sadece yaşlanmış,yaşanmaktan.
söylene söylene unutulmuş.
yine de tek bir nehir.
ağlamak ki nasıl.
ne gece ne gündüz.
o şehir
o yanan.
orda her zaman vakit tamam.
saatler her zaman gitmeye kurulu.
belki bazen de ölmeye.
o şehir işte o yanan..
benim 
neresinden döneceğimi bilemediğim 
memleketim.