16 Nisan 2012 Pazartesi

Başkalarının hayatı

Ve ama pek yazık ki geriye bir şey kalmadı.Herhangi bir şey...
...
Başkalarının sabahlarına uyanıyoruz,başkalarının hayatlarını yaşıyoruz.Şimdi yarın sabah başkalarını mutlu etmemiz gerekiyor,onlara iyi davranmamız,içimizdekileri onlardan büsbütün gizlememiz.Başkaları için uğraşmaya devam edeceğiz.Daha çok çalışacağız,daha çok uykusuz kalacağız.Kaçımız farkında bilmiyorum ama,yarın sabah başka hayatların minik birer parçası olmaya devam edeceğiz.Görmemizi istemeyecekler..Tıpkı bir çok şey için,ne yapalım artık elden bir şey gelmiyor dememiz gibi.Sabrederek bekleyeceğiz.Sonsuza kadar bekleyebilecek inancı ve gücü kendimizde bulmaya çalışacağız.Dayanmalıyız.Başımıza ne gelirse gelsin dayanmak zorundayız.Başka çaremiz yok..Ölümümüzü kendi başımıza belirleyemeyiz çünkü.Artık yaşamak istemediğimiz an bile yaşamak zorundayız.Başımıza ne gelirse gelsin devam etmek zorundayız.Ne kadar acı çekersek çekelim başımızı dik tutup tüm o içimizde olan bitenle devam etmeliyiz yola.Bizim için biçilen rolü sükunet ve metanetle karşılamalı her sabah başkaları için uyanıp onlar için durmadan,soluksuz çalışmalıyız..Mutluluğun ne demek olduğunu asla tamamen anlamayacağız.Sadece sabah olacak durmadan.Bir şeyler umacağız.Birilerini isteyeceğiz hayatımızda ama durmadan çabalayacağız.Sefil hayatlarımızı mutlu bir şekilde sürdürmeye devam edeceğiz kendimizce.Yeri gelecek en çok sevdiğimiz şeylerin ellerimizden ve hayatlarımızdan kayıp gidişini izleyeceğiz.Ne yazık ki biz insanoğlu olarak işte o en sevdiklerimizin ölümlerini bile unutacağız.Otobüslere bineceğiz,terkedileceğiz,durmadan anlatacağız..Yavaşça dokunacak birileri yaralarımıza,kanatacak.Biz paranoyanın dibine vuracağız.Her şeyi biz yönetiyormuşuz gibi davranacağız.Kendi küçük hayatlarımızın baş rolünde olmak-ki bazen onu bile olamıyoruz-bize garip bir haz verecek.Başkaları için çalışmaya devam edeceğiz durmadan..Başkalarının çocuklarına bir şeyler öğreteceğiz,başkalarının güvenliğini sağlayacağız,başkaları arasındaki iletişimi sağlayacağız ve başkalarına yemek pişireceğiz.Kimse,hiç kimse durup da ne istediğimizi sormayacak bize.Sadece sabah olmaya devam edecek,biz farkına bile varmadan bir gün daha geçecek bizden bağımsız.Bizden bağımsız birileri ölecek birileri doğacak..Sevdiğimiz adamlar başkalarıyla sevişecek.Sevdiğimiz adamlarla sevişen kadınlar,bizim çocuklarımıza gebe kalacak.Biz sadece durup izleyeceğiz.Ve son anlarımız geldiği zaman yine metanetle karşılayacağız..Yukarıda,yeryüzünde yaşadıklarımızı ödüllendirecek,çektiğimiz ceremenin semeresini verecek bir Tanrının varlığını umarak karşılayacağız o küçücük hayatlarımızı sona erdiren anlamsız ölümlerimizi.Sonra ağlayacağız.Mutsuzluklarımıza,aklımızda kalanlara,kalbimizde kalanlara..İçimizde kalanlara.Çoğumuz ölürken son bir şey bile söyleyemeyecek.Ölüm öyle sessizce uyurken gelip alacak bizi.Ve biz birbirimize daha çok ihanet edeceğiz.Biz daha çok özleyeceğiz.Biz durmadan bekleyeceğiz.
Ama sadece sabah olmaya devam edecek.Biz başkaları için yaşayacağız.Ve bizimle yaşamasını istediklerimiz de başkalarıyla..


(Anton Chekhov'a)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder